Yollar ve Yıllar… Anı Öyküler

“Kırılır bütün oyuncaklar kırılır. Çocuk kalplerinden mi yaparlar onları? Niçin oyun biterken hep hatırlanır ? Hatıralarımızın en güzel oyunları…” Geriye döndüm; geçip giden yıllara şöyle bir baktım. Sanki bir bulutu üflemişim… ve dağılıp gitmiş; hepsi bu! Ağarmış saçlarımın dibinde ince bir sızı, arkada bıraktığım uzun ve meşakkatli yıllara el sallıyarak yürüyorum köyümüze... İçimde zaman susmuş; yol boyunca her adımda önüme serili hatıralar; sevinçli, umutlu, sımsıcak eski rüyalar; sıraya dizilmiş gümüş çıngıraklar gibi bütün varlığımı çınlatıyor. *** Yollarında, bağlarında, çayırlarında çimenlerinde arıyorum ayak izlerimi. Varıp eşelemek istiyorum ocağımızdaki külleri. Acaba o eski ateşlerden bir köz kalmış mı bugüne? Ya sıcaklıklara kırağı düşmüşse? Ya uçup gittiyse çimenlerin ucundan gökkuşakları yansıtan o sabah çiğleri? Haneydeki serili yatağım... Acaba duruyor mu hala tandır sıcaklığında? Ya anamın alnımdaki serin elleri..!?