Sizin Yaşamınızın Kıyısından

Kıyıya çıkmıyordu senin sokakların Bilmiyordun gezinmeleri Yol varmıyordu, gitmiyordu maviliğe... Hâlbuki; Mavi olması gerekmezdi gözlerinin Ufku görebilmem için, Varabilmem için denizlere. Sokakların önemsizdi Çıkmaz dahi olsa Yol bilmen, iz bilmen yoktu gözümde Her yanın kıyıydı ömrüme Sende her gördüğüm hep Umman bana... Hep derinlik... Her dakika, Seninle olduğum her dakika Bir rüzgâr esiyor göz göze geldiğimizde İçimde garip bir heyecan Bir tufan. Seninle her saniye denize mesken tutuyor yüreğim. Her saniye ayaklarımı suya sokarcasına yürüyorum “Kıyı'da”. Bilmeliydin. Seninle “Umuda Kıyı Yüreğim” benim! Seninle… Seninle bir koca tufan başımda İçerimde kıyıdan bir yolculuk Seninle. Bilmelisin... Cemre Kılıç