Kayıp

İniş ve çıkışlardan ibarettir derler hayat için. Fakat bu sadece inişlerden örülü bir hikâye ve kayıtsızca bir var oluşun can çekişlerinden... “Sonra yalnızlığımı düşünmeye başladım. Bilerek, isteyerek, ince ince tasarlayarak, özellikle inşa ettiğim yalnızlığımı. Asgari sayıda dost edinmiş, asgari ölçüde aşk yaşamış, asgari biçimde sorumluluk almış ve böylece asgari bir insan olup çıkmıştım. Bugüne dek, aslında uzun zamandır ölümcül bir hastalığın ellerinde olduğum hiç aklıma gelmemişti. Yaraları yer yer kabuk bağlayan ancak iyileşmeye başladığı her seferinde kaşınmaktan yeniden kanamaya başlayan bir hastalığın ellerinde.”